...............

انگار جونم داره از چشمام میریزه بیرون ..... قطره اشک هام به جای اینکه شفا دهنده باشند بیشتر ناراحت کننده اند. اندازه همه عمرم گریه کرده ام. اندازه همه عمرم پشت تلفن گریه کرده ام و ارزو کرده ام که کنار بعضی ها بودم!
اصلا فرقی میکنه؟
این روزها سخت اونهایی رو که رو دستشون خراش میدن تا ارامش کسب کنن رو درک میکنم!
آی!آی آی آی آی آی آی دارم تو مغزم داد میزنم. زخم قلبم درد میگیره. زخم قلبم خیلی داره خون میاد. خیلی خیلی داره خون میاد. یه زخم چرکین شده.
تا حالا شده کسی با کیلومترها فاصله بتونه شونه ی کسی که در آغوش گرفته رو خیس کنه.
روحم بیماره خیلی بیمار.
پی نوشت:از بعضی از ادمها عذرخواهی میکنم من معمولا این قدر چرت نمی نویسم اما این روزها سخت نیاز دارم که حالم بهتر بشه. که اروم شم که زخمم شفا پیدا کنه.