"من" هام!!!

چه قدر غمگین کننده است که چیزیو که حتی فرصت رشد و بالنده شدن نداشته دفن کنی. بالای قبرش با ایستی و با چهره ای غمگین شاهد دفنش باشی و رو قبرش گل بذاری! از دفن کردن ادمها متنفرم اما حتی از اون بیشتر از دفن کردن بعضی چیزها تو ذهنم متنفرم.
اخ که فراموش کردن یک دوستی چه قدر سخت تر از فراموش کردن یک دوست هست.


یادم میاد وقتی نوجوون بودم ، وقتی دلم سخت میگرفت وقتی نمیتونستم با اونایی که اذیتم میکردن مقابله کنم. وقتی دلم از ادمها میگرفت تو ذهنم شکل یک باتلاق رو میدیدم. همون dead marshes تو فیلم ارباب حلقه ها. دقیقا با همون مشخصات! اون ادم تو ذهن من غرق میشد و من به روی مبارکم نمیاوردم.....
حالا خودم ایستادم و دارم غرق شدن خودم رو نگاه میکنم و اصلا به خودم محل نمیذارم! به قول فهیم "من" هام به حرف هم گوش نمیدن.